Limited Edition
Oplage 200
| Small |
90 cm x 60 cm |
Oplage: 100 |
| Medium |
135 cm x 90 cm |
Oplage: 60 |
| Large |
180 cm x 120 cm |
Oplage: 40 |
Specificaties
| Fotoprint |
Fine art print op 5 mm acrylglas |
| Afwerking |
Achterzijde afgewerkt met zwart blockout vinyl |
| Ophanging |
Aluminium U-profiel |
| Btw |
21% |
| Garantie |
Geleverd met certificaat van echtheid, 10 jaar garantie |
Bolivia - La Paz en Uyuni
De plaatsen die Hugo bezocht in Bolivia liggen op grote hoogte: zo’n 3600 meter. De hoogte en de hoge zonnestand maken heel hard licht en grote contrasten. Het zogenaamde ‘golden hour’ is er maar van heel korte duur, en dus koos hij er voor om dat harde licht maar voor lief te nemen. Het zijn foto’s van zomaar plekken in de stad, waar je net zo makkelijk voorbijloopt op weg naar de volgende ‘highlight.’ Maar daarom juist ook fijn om vast te leggen, omdat deze beelden overheersend zijn in de indruk die bij hem van deze steden blijft hangen.
Biografie
Hugo Lingeman (1956) fotografeert al vanaf zijn vroege jeugd, maar pas sinds een paar jaar noemt het zichzelf ook fotograaf. Het omslagpunt was zijn project ‘Het is stil op straat’ waarin hij Amsterdam fotografeerde in alle stilte. Een half jaar lang zocht hij de stille momenten in de stad: in de serie zie je alleen maar lege straten, pleinen en grachten van Amsterdam, veelal ’s morgens net na zonsopgang: de lange schaduwen zijn er het bewijs van. Bij het kijken naar de zwart-wit foto’s kan je soms op het verkeerde been worden gezet: zijn dit foto’s van decennia terug, of is het hedendaags Amsterdam?
De serie kwam uit in boekvorm en een selectie was te zien in een solo-expositie in de Amstelkerk.
Al 15 jaar fotografeert Hugo de projecten van de sympathieke én zakelijke kinderhulporganisatie net4kids.nl in Ghana, Tanzania, Kenya, Nepal en India. Ook het vrijwilligerswerk dat hij doet voor pum.nl brengt hem over de hele wereld. De foto’s die wij samen met hem selecteerden voor Wallmore heeft hij recentelijk gemaakt in Zambia, Zuid Afrika en Bolivia.
Hugo studeerde een jaar aan de Fotoacademie in Amsterdam, maar koos ervoor verder weer zijn eigen weg te zoeken.
'Soms leek het er op de Academie op dat een foto pas goed was als er een dramatisch verhaal aan vast te knopen was. Maar als ik verhalen wilde vertellen, was ik wel schrijver geworden. Natuurlijk mogen de kijkers als ze dat willen hun eigen verhaal maken bij het zien van de foto’s.’
